Ang hirap pala ng ganito ang sitwasyon. Di ko maintindihan ang gusto ko. Madami ang nagsasabi na dapat daw ay mag move-on na ako sa kaniya. Paano? Ang hirap! Kaibigan ko siya.
Sabi naman ng iba eh dapat maging kuntento na ako kung yun lang ang kaya niyang ibigay. Paano? Ang sakit! Kaibigan lang ako.
Sa araw-araw na kami ay magkasama... Iniisip ko kung anong meron siya? Di ko malaman kung bakit ganun kagaan ang loob ko at di ko siya kayang iwasan. Di naman ako ganito dati. Inlab nga ba ako o na-chachallenge lang ba ako dahil di ko siya makuha? Hindi din. Ako pa? Ang dali kong mag give-lalu na pag walang pag-asa. Eh bakit ngyon ganito ako sa kaniya? Bakit nga ba? Ano nga ba?
Masaya na mahirap. Nakakakiling na masakit. Kailangan ko yatang maging manhid sa katotohanan na kami ay magkaibigan lamang. Taena... Auko na!
