Umiiyak din ba ang kalangitan?

tambay. Nakatingin sa kawalan. Blanko ang isipan...

"Uwi na ba tayo?" tanong niya. "kaw bahala" sagot ko.

"yosi muna?" sabi niya. "sige"sabi ko.

Habang kami ay nagkukwentuhan. Biglang umulan.

Napatingin siya sa akin. Nakatitig lang ako sa kanya.

Wala akong na sabi. Ngumit lang siya.

Sa bawat patak ng ulan, yun naman ang sakit na

aking nararamdaman. Malaming. Sumusot sa bawat

parte ng aking katawan. Ito ba ay dala ng ulan o

ito ang tunay kong nararamdaman?

"Tara na" pagaanyaya niya. "Sige" tugon ng pagsang-ayon.

Naramdaman ko ang bawat ulan na pumapatak sa buo kong katawan.

Ako ay napatingala. Isang tanong ang pumasok sa aking isipan.

Umiiyak din kaya ang kalangitan?