Ilang TAON ang aking inintay sa pagkakataong ito. ORAS na kung saan malalaman ko na ang KATOTOHANAN. Di ko maikakaila na naging BULAG ako sa tunay na kalagayan, naging BINGI sa mga usapan at naging PILAY sa pagtakas sa aking kinasasadlakan.
MASAKIT ngunit di ako umaray! Di ko pinahalatang ako ay nasasaktan. Pilit kong ITINAGO ang tunay kong nararamdaman. Pinalitan ng ngiti ang bawat HAPDI. Pinalitan ng tawa ang bawat hiyaw ng PAG-IISA.
Ngyong araw lang...
Ako ay NASAKTAN ngunit NAILIWANAGAN. UMIYAK ngunit naging TIYAK. Salamat KAIBIGAN sa KATOTOHANAN na nagbigay daan sa aking KALAYAAN..
3 comments:
ay! hurt nga ikaw sistah!...di bale.. kapag meroon nawala madaming kapalit..:)
ay. pakalat kalat ka mareng kurdapya. hihi winnur ka!! bibigyan kita ng aaward!! nawawalang batang pakalat kalat award! hihi
at sayo iyo dodong. wag ng maging bitter. sige ka, ang fine lines lalabas. Ang wrinkles dadami magiging bading version ka ni madam auring! Ay! Lost ka ate! Dapat kahit sad sadan ang drama, dapat nagpapaganda ka pa din.
magmaganduh dahil tayo ay magagaunduh!!
Aba,may talento sa balagtasan.
Post a Comment